Դոնալդ Թրամփի գլխավորած հանրապետական վարչակազմի ԱՄՆ-ում իշխանության վերադարձով Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո միջազգային գործընթացների Վաշինգտոնի ըմբռնումը նոր հարթություն է ձեռք բերել: Հունվարի 15-ին Սենատում այս հարցի վերաբերյալ նոր պետքարտուղար Մարկո Ռուբիոն շատ խոսուն հայտարարություններ արեց։

Յոթ ցլիկ եմ ծախել և յոթը խոյ, ոսկին դրել եմ ոսկու վրա, յոթ ոսկի էլ կինս է Ճակտնոցից պոկել...

Խորհրդային տարիները տեսած ընկերներ, հիշու՞մ եք, թե ձեր տան փաստաթղթերը քանի հատ էին ու որտեղ էին պահվում: Դրանք ծննդյան վկայական, անձնագրերն էին, խնայգրքույկն ու էլեկտրաէներգիայի մուծման գրքույկը: Մեկ էլ ատեստատ-դիպլոմները: Այդ բոլորը հերանցս տանը պահվում էր մի շագանակագույն, հնամաշ կաշվե պայուսակում: Բայց, ինչպես կարգին արձակագիրը կասեր, դա անվերադարձ անցյալ է, ու մոռացության ոսկի փոշին է նստել մեր հիշողության մարգարտահատիկներին: Թոթափենք վերհուշի փոշին ու վերադառնանք զարգացած կապիտալիզմի մերօրյա կենցաղին, ավելի ճիշտ, այն մասին, որ թղթաբանությանն է վերաբերվում:

Կարծում եմ, Վաշինգտոն գնացած-հասած Հայաստանի վարչապետին ամերիկյան կողմը բարձր մակարդակի հանդիպում այդուհանդերձ կտա՝ ելնելով արարողակարգից և բարեվարքությունից։

Այս մասին ուզում էի գրել վաղուց: «Ֆուտբոլային դիվանագիտությանը» նվիրված գրքիս հրատարակությանը հաջորդած մի սակավամիտ ու պսևդոինտելեկտուալ արձագանքի առիթով: Հիմա լավ առիթ եղավ:

Մի ստահակ կա, որին հիշատակելիս հասարակությունը կիրառում է տարբեր մակդիրներ` գռլախ, քնձխ, տականք, կապիտուլյանտ:

Քայլի՛ր Ինձ հետ: Ես քեզ ամե՛ն բան կսովորեցնեմ: Լսի՛ր Ինձ, և Ես կխոսե՛մ:

ԶՔեզ, որ յամենայնի գթած եւ մարդասէր Տէրդ ես, աղաչեմք հանապազ, զի զօրացուսցես զմեզ օր ըստ օրէ կալ ի կարգի կրօնաւորութեան մերում:

Պետական դավաճանը ԱՄՆ-ում հայ համայնքի հետ հանդիպման ժամանակ բառացիորեն հայտարարել է, որ 44-օրյա պատերազմի պարտության միջով անցնելով՝ ձեռք է բերվել անկախ, ինքնիշխան պետություն ունենալու հնարավորություն:

Շատ ավելի զարմանալի են Նիկոլի «պատանդ» թիմակիցներն ու վարձու քարոզիչները, որ այսքանից հետո դեռ փորձում են ծիծաղելի տարբեր փաստարկներով հիմնավորել նրա աղետաբեր քաղաքականությունը: